koczować <‑czuje> [kotʃovatɕ] ГЛ. неперех.
1. koczować (prowadzić wędrowny tryb życia):
- koczować
-
- koczować
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Choć to gatunek osiadły, co parę lat może jesienią liczniej koczować.
pl.wikipedia.org Młode, gniazdowniki, opuszczają gniazdo po 18–20 dniach i następnie koczują wraz z rodzicami w koronach drzew.
pl.wikipedia.org Początkowo wiele osób, które nie mogły znaleźć lokum, koczowało na strychach, poddaszach i suterenach, natomiast bogatszym Żydom powodziło się stosunkowo nieźle.
pl.wikipedia.org W skład taboru wchodzi kilka lub więcej rodzin; koczują w sąsiedztwie miast i wsi.
pl.wikipedia.org Ci przez wiele godzin koczowali na dachach i balkonach wieżowców, czekając na ratunek.
pl.wikipedia.org