koleżeństwo <род. ‑wa, мн. отсут. > [koleʒej̃stfo] СУЩ. ср.
1. koleżeństwo (przyjazne stosunki):
- koleżeństwo
-
- koleżeństwo
-
2. koleżeństwo шутл. разг. (ogół kolegów):
- koleżeństwo
-
- koleżeństwo
- Kollegen м. мн.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Członkowie danego bractwa są powiązani relacjami koleżeństwa, lojalności i przyjaźni (co nie przeszkadza umiarkowanej rywalizacji na polu sprawności fizycznej, w zakresie wiedzy, czy władania bronią).
pl.wikipedia.org Braterstwo – idea więzi osobowej nawiązująca do uczucia, jakie naturalnie występują między braćmi: przyjaźń, bliskość, jedność, solidarność, koleżeństwo.
pl.wikipedia.org Za wykazane męstwo i koleżeństwo w tej akcji szer.
pl.wikipedia.org Noszący takie proporczyki: muszą zachować wierność, wytrwałość, koleżeństwo bojowe i na co dzień prostotę myśli i czynów.
pl.wikipedia.org W obozie wzbudził szacunek swoją nieugiętą postawą wobec esesmanów i koleżeństwem wobec współwięźniów.
pl.wikipedia.org