konfiskata <род. ‑ty, мн. ‑ty> [kow̃fiskata] СУЩ. ж. ЮРИД.
1. konfiskata (wywłaszczenie: majątku):
- konfiskata
- Konfiskation ж.
- konfiskata
- Konfiszieren ср.
2. konfiskata (kara utraty mienia: mienia):
- konfiskata
- Konfiskation ж.
- konfiskata
-
3. konfiskata (wycofanie z obiegu: pism):
- konfiskata
- Konfiszieren ср.
- konfiskata
- Einziehung ж.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Skazany na 25 lat w obozach pracy przymusowej, z pięcioletnią utratą praw i całkowitą konfiskatą mienia.
pl.wikipedia.org Jednak dopiero likwidacja zakonu jezuitów i konfiskata na rzecz skarbu państwa jego olbrzymiego majątku uruchomiły proces kurczenia się dóbr martwej ręki.
pl.wikipedia.org Znaczna ich część uległa wówczas konfiskacie na rzecz skarbu państwa.
pl.wikipedia.org Po wyroku skazującym go na śmierć i konfiskacie majątku opuścił ziemie polskie.
pl.wikipedia.org Konfiskaty majątków stosowano także wobec uczestników powstania i właścicieli majątków ziemskich, na których także nakładano specjalne podatki.
pl.wikipedia.org