konkordat <род. ‑u, мн. отсут. > [koŋkordat] СУЩ. м. ПОЛИТ.
- konkordat
- Konkordat ср.
konkordat СУЩ.
- konkordat м.
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Spór zakończył się kompromisem (1107 r.): władca zrezygnował z mianowania biskupów, jednak odbierał hołd z ziem administrowanych przez kościół (potwierdzony w tzw. konkordacie wormackim).
pl.wikipedia.org Wskutek konkordatu kościołowi rzymskokatolickiemu podporządkowano całe szkolnictwo ludowe,i w części średnie.
pl.wikipedia.org Kompromisowe postanowienia konkordatu wormackiego zostały zatwierdzone przez zwołany w 1123 r.
pl.wikipedia.org Ugodę osiągnięto w konkordacie wormackim w 1122 roku.
pl.wikipedia.org Jego głównym zadaniem na tej misji było dopracowanie konkordatu, co wypełnił.
pl.wikipedia.org