korepetytor <род. ‑a, мн. ‑orzy> [korepetɨtor] СУЩ. м.
1. korepetytor (prywatny nauczyciel udzielający korepetycji):
- korepetytor
-
2. korepetytor МУЗ. (asystent dyrygenta):
- korepetytor
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
W następnych latach pracował jako nauczyciel, dyrektor gimnazjum oraz korepetytor.
pl.wikipedia.org Uczęszczał do chederu i korzystał z pomocy korepetytorów, po czym poszedł do polsko-hebrajskiego gimnazjum.
pl.wikipedia.org Ojciec dla kształcenia synów, zatrudnił trzech korepetytorów i korepetytorkę.
pl.wikipedia.org Studiów filologicznych nie ukończył wobec braku funduszy, więc pracował jako korepetytor.
pl.wikipedia.org Wielu korepetytorów nigdzie się nie ogłasza i udziela lekcji wyłącznie po znajomości.
pl.wikipedia.org