Переводы „legitime“ в словаре польско » немецкий

ragtime <род. ragtime’u, мн. ragtime’y> [ragtajm] СУЩ. м. МУЗ.

ragtime

Ragtime м.

słuchać ragtime’u

Ragtime hören

legitymizm <род. ‑u, loc ‑zmie, мн. отсут. > [legitɨmism] СУЩ. м. ПОЛИТ.

legitymizm

Legitimismus м.

legitymacja <род. ‑ji, мн. ‑je> [legitɨmatsja] СУЩ. ж.

1. legitymacja (dokument tożsamości):

legitymacja

Ausweis м.

legitymacja partyjna

Parteiausweis м.

legitymacja studencka

Studentenausweis м.

2. legitymacja ЮРИД.:

legitymacja

Legitimation ж.

legitymacja procesowa do uczestniczenia w procesie o unieważnienie

Klagelegitimation ж. für Nichtigkeitsklagen

nieuprzywilejowana/uprzywilejowana legitymacja procesowa

nichtprivilegierte/privilegierte Klagebefugnis ж.

legitymista <род. ‑ty, мн. ‑iści> [legitɨmista] СУЩ. м. склон. jak f w lp

legitymista ПОЛИТ., ИСТ.

Legitimist(in) м. (ж.)

I . legitymować <‑muje; св. wy‑> [legitɨmovatɕ] ГЛ. перех.

1. legitymować (sprawdzać tożsamość):

legitymować

legitimieren

legitymować

Personalien feststellen

2. legitymować только нсв. (uzasadniać):

legitymować coś czymś

etw mit etw begründen

II . legitymować <‑muje; св. wy‑> [legitɨmovatɕ] ГЛ. возвр. гл.

1. legitymować (udowadniać swoją tożsamość):

legitymować

sich вин. ausweisen [o. legitimieren]

2. legitymować только нсв. (uzasadniać swoje prawa):

legitymować się tytułem

sich вин. mit dem Titel legitimieren