Переводы „locativus“ в словаре польско » немецкий

locativus <род. ‑vu, мн. ‑vy> [lokativus] СУЩ. м. ЛИНГВ.

locativus

Lokativ м.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Niektóre rzeczowniki (zwłaszcza nazwy miast, ale też rzeczowniki pospolite, jak domus, humus, militia, rus, dies) zachowują archaiczny, siódmy przypadek: miejscownik (locativus).

pl.wikipedia.org

Locativus, określający związek przedmiotu z miejscem, z którego on pochodzi; sufiksy: -(e)ko, -go, -etako.

pl.wikipedia.org

Konstrukcja o podobnym charakterze, jedynie z użyciem innego przypadka, znana jest w sanskrycie (locativus absolutus) oraz grece (genetivus absolutus).

pl.wikipedia.org