Переводы „nominativus“ в словаре польско » немецкий

nominativus <род. ‑vu, мн. ‑vy> [nominativus] СУЩ. м., nominatiwus [nominativus] СУЩ. м. <род. ‑wu, мн. ‑wy> ЛИНГВ.

nominativus

Nominativ м.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Nominativus i vocativus pluralis: neutra wszystkich deklinacji mają końcówkę -a.

pl.wikipedia.org

W niektórych językach istnieją też rozbudowane konstrukcje bezokolicznikowe (zob. np. accusativus cum infinitivo, nominativus cum infinitivo)..

pl.wikipedia.org

Z kolei te mające w nominativus i genetivus singulares tyle samo sylab są równozgłoskowe, czyli parisyllaba.

pl.wikipedia.org

W języku łacińskim jest 6 przypadków, kolejno: nominativus (nominatyw, mianownik), genetivus (genetyw, dopełniacz), dativus (datyw, celownik), accusativus, (akuzatyw, biernik), ablativus (ablatyw), vocativus (wokatyw, wołacz).

pl.wikipedia.org

Pozostałe infinitywy używane są wyłącznie w składniach accusativus cum infinitivo i nominativus cum infinitivo.

pl.wikipedia.org

Rzeczowniki rodzaju nijakiego w nominativus, accusativus i vocativus mają zawsze takie same zakończenia (reguła ta nosi mnemotechniczną nazwę 146), a w liczbie mnogiej końcówkę -a.

pl.wikipedia.org

W językach tych nominativus wyraża także agensa, a absolutivus – pacjensa.

pl.wikipedia.org