norma <род. ‑my, мн. ‑my> [norma] СУЩ. ж.
1. norma (zasada postępowania):
2. norma:
- norma ТИПОГР., ЮРИД., ЛИНГВ.
- Norm ж.
- norma prawna
- Rechtsnorm ж.
- norma językowa
- Sprachnorm ж.
- Niemiecka Norma Przemysłowa
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Murzynów grali odpowiednio ucharakteryzowani biali aktorzy (norma w tamtych czasach) i w związku z tym stworzyli postaci wyjątkowo stereotypowe.
pl.wikipedia.org Tesmoteci określali, co jest zgodne z normami prawnymi (themis) polis.
pl.wikipedia.org Stosunek tetyczny – ustanowiony stosunek społeczny, którego dotyczy jakaś norma postępowania (prawna, moralna, towarzyska, sportowa); wskazuje uczestnikom stosunku jakie mają wobec siebie prawa i obowiązki.
pl.wikipedia.org Stosunek cywilnoprawny – stosunek prawny regulowany normami prawa cywilnego.
pl.wikipedia.org W okresie cesarstwa powstała norma stanowiąca, że niedojrzały mógł być zobowiązany do zwrotu otrzymanego świadczenia jako bezpodstawnego wzbogacenia, jeżeli nie wykonał świadczenia wzajemnego.
pl.wikipedia.org