Переводы „onomastyka“ в словаре польско » немецкий

onomastyka <род. ‑ki, мн. отсут. > [onomastɨka] СУЩ. ж. ЛИТ.

onomastyka

Onomastik ж.

onomastyka

Namenskunde ж.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Przedmiotem onomastyki jest klasyfikacja nazw własnych, badanie ich pochodzenia (etymologii), budowy słowotwórczej i tych właściwości gramatycznych, które je odróżniają od nazw pospolitych.

pl.wikipedia.org

Onomastyka – dyscyplina językoznawcza, której przedmiotem badań są nazwy własne (zwane też onimami).

pl.wikipedia.org

Autor ponad 300 prac z zakresu językoznawstwa, onomastyki i języka polskiego.

pl.wikipedia.org

Problematyka szczegółowa obejmuje m.in. gramatykę, stylistykę, ortografię, dialektologię i historię języka rumuńskiego, rumuńską onomastykę oraz dzieje językoznawstwa rumuńskiego.

pl.wikipedia.org

W onomastyce polskiej uważany jest za tego, który wywarł największy wpływ na obecną generację polskich badaczy w obrębie tej dyscypliny.

pl.wikipedia.org

W działalności naukowej skupiał się na dialektologii i onomastyce.

pl.wikipedia.org

Pomocna dla badaczy nad językiem sumeryjskim jest onomastyka.

pl.wikipedia.org

Zajmował się onomastyką słowacką i słowiańską, historią języka słowackiego oraz dialektologią.

pl.wikipedia.org

Ze względu na specyfikę znalezisk archeologicznych zawierających inskrypcje w tym języku, znaczna część zidentyfikowanych słów dotyczy onomastyki, natomiast znanych jest stosunkowo niewiele rzeczowników pospolitych.

pl.wikipedia.org

Zajmuje się głównie dialektologią i historią języka polskiego oraz językiem artystycznym i onomastyką.

pl.wikipedia.org