Переводы „opornik“ в словаре польско » немецкий

opornik <род. ‑a, мн. ‑i> [oporɲik] СУЩ. м. ЭЛЕКТР.

opornik

Widerstand м.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Bańka lampy posiada na swej przedniej ściance półprzezroczystą płytkę sygnałową, na której jest nałożona warstwa opornika fotoelektrycznego.

pl.wikipedia.org

Przyjmuje się przy tym, że jednostką podstawową jest – dla oporników – om, a dla kondensatorów – pikofarad.

pl.wikipedia.org

Rozruch oporowy ma jednak tę wadę, że podczas rozruchu część energii elektrycznej jest tracona w opornikach.

pl.wikipedia.org

Spowodowane jest to tym, że nastawnik jednostek elektrycznych nie odłącza bezpośrednio oporników rozruchowych regulując prąd, lecz tylko zadaje tryb pracy przekaźnika samoczynnego rozruchu.

pl.wikipedia.org

Do rozruchu służy płynowy opornik rozruchowy włączony szeregowo w uzwojenia wirnika.

pl.wikipedia.org

Szumy termiczne występują w każdym oporniku niezależnie od technologii wykonania i składu chemicznego.

pl.wikipedia.org

Stosowane są oporniki platynowe i niklowe ze względu na wysoką temperaturę topnienia i odporność na korozję.

pl.wikipedia.org

Oporniki podłącza się na czas rozruchu silnika, następnie zmniejsza się opór i zwiera uzwojenia.

pl.wikipedia.org

Był to więc w zasadzie opornik o zmiennej oporności.

pl.wikipedia.org

Instrument w swej istocie był prototypem sensorowego opornika o zmiennej oporności.

pl.wikipedia.org