польско » немецкий

Переводы „powieścią“ в словаре польско » немецкий (Перейти к немецко » польский)

powiesić [povjeɕitɕ]

powiesić св. od wieszać

Смотри также wieszać

I . wieszać <‑sza св. powiesić> [vjeʃatɕ] ГЛ. перех.

2. wieszać (uśmiercać):

II . wieszać <‑sza> [vjeʃatɕ] ГЛ. возвр. гл.

2. wieszać (popełniać samobójstwo):

sich вин. [er]hängen

powiernica [povjerɲitsa] СУЩ. ж.

powiernica → powiernik

Смотри также powiernik , powiernik

powiernik2 (-iczka) <род. ‑a, мн. ‑icy> [povjerɲik] СУЩ. м. (ж.) ЮРИД.

powiernik (-iczka)
Treuhänder(in) м. (ж.)

powiernik1 (-ica) <род. ‑a, мн. ‑icy> [povjerɲik] СУЩ. м. (ж.) высок. (człowiek zaufany)

powiernik (-ica)

powielić [povjelitɕ]

powielić св. od powielać

Смотри также powielać

powielać <‑la; св. powielić> [povjelatɕ] ГЛ. перех.

2. powielać перенос. (powtarzać wielokrotnie):

powiernik1 (-ica) <род. ‑a, мн. ‑icy> [povjerɲik] СУЩ. м. (ж.) высок. (człowiek zaufany)

powiernik (-ica)

powiewnie [povjevɲe] НАРЕЧ.

powieściowy [povjeɕtɕovɨ] ПРИЛ.

powieszenie <род. ‑ia, мн. отсут. > [povjeʃeɲe] СУЩ. ср.

powieszony (-na) <род. ‑nego, мн. ‑ni> [povjeʃonɨ] СУЩ. м. (ж.) субстант. прилаг. (osoba zmarła przez powieszenie)

powielarka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [povjelarka] СУЩ. ж.

powielarka ТЕХН. → powielacz

Смотри также powielacz

powielacz <род. ‑a, мн. ‑e, род. мн. ‑y> [povjelatʃ] СУЩ. м. ТЕХН.

powielać <‑la; св. powielić> [povjelatɕ] ГЛ. перех.

2. powielać перенос. (powtarzać wielokrotnie):

powiewać <‑wa; св. powiać> [povjevatɕ] ГЛ. неперех.

powiewny [povjevnɨ] ПРИЛ.

powiekowy [povjekovɨ] ПРИЛ.

fałd powiekowy АНАТ.
Lidfalte ж.

powielacz <род. ‑a, мн. ‑e, род. мн. ‑y> [povjelatʃ] СУЩ. м. ТЕХН.

I . powierzać <‑rza; св. powierzyć> [povjeʒatɕ] ГЛ. перех.

1. powierzać (zlecać do wykonania):

2. powierzać (poddawać czyjejś kompetencji):

3. powierzać (wyznawać):

II . powierzać <‑rza; св. powierzyć> [povjeʒatɕ] ГЛ. возвр. гл. высок.

powierzyć [povjeʒɨtɕ]

powierzyć св. od powierzać

Смотри также powierzać

I . powierzać <‑rza; св. powierzyć> [povjeʒatɕ] ГЛ. перех.

1. powierzać (zlecać do wykonania):

2. powierzać (poddawać czyjejś kompetencji):

3. powierzać (wyznawać):

II . powierzać <‑rza; св. powierzyć> [povjeʒatɕ] ГЛ. возвр. гл. высок.

powietrze <род. ‑rza, мн. отсут. > [povjetʃe] СУЩ. ср.

powiedzenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [povjedzeɲe] СУЩ. ср.

Выражения:

powieściopisarz (-arka) <род. ‑a, мн. ‑e> [povjeɕtɕopisaʃ] СУЩ. м. (ж.)

Хотели бы вы добавить слова, фразы или переводы?

Пришлите нам новую статью.

Интерфейс Deutsch | Български | English | Español | Français | Italiano | Polski | Русский | Slovenščina | Srpski