przekroczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [pʃekrotʃeɲe] СУЩ. ср.
1. przekroczenie мн. отсут. (przejście: granicy państwa):
- przekroczenie
- Übertritt м.
2. przekroczenie (nadużycie):
3. przekroczenie (naruszenie: prawa, przepisów):
- przekroczenie
- Übertretung ж.
- przekroczenie
- Verletzung ж.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Po przekroczeniu granicy napotkano opór piechoty niemieckiej wspieranej ogniem 100 mm haubic.
pl.wikipedia.org Po przekroczeniu gór spotkali jeźdźców na wielbłądach, którzy poczęstowali ich winem z daktyli.
pl.wikipedia.org Tym samym samolot nie miał szans na przekroczenie prędkości dźwięku.
pl.wikipedia.org Stan chemiczny wód był zły, za co odpowiadało przekroczenie norm dla powszechnie występujących substancji zanieczyszczających w całej rzece i izoproturonu w dolnym odcinku.
pl.wikipedia.org Idea polega na niedopuszczeniu do przekroczenia wytyczonego poziomu inflacji.
pl.wikipedia.org