Переводы „przytoczenie“ в словаре польско » немецкий

przytoczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [pʃɨtotʃeɲe] СУЩ. ср. высок. (cytat)

przytoczenie

Anführung ж.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Przytoczenie w inskrypcji tego wydarzenia jest wyraźną odpowiedzią na zarzuty katolików, że zawalenie się wieży było karą za odstępstwo od katolicyzmu.

pl.wikipedia.org

W praktyce przytoczenie cytatów z manuskryptu oznacza przyjęcie jednej z kilku metod.

pl.wikipedia.org

Przytoczenie okoliczności uzasadniających właściwość sądu jest potrzebne, gdy podstawy tej właściwości nie wynikają z innych faktów wskazanych w pozwie.

pl.wikipedia.org

Poniżej więc krótkie przytoczenie poglądów tamtego filozofa.

pl.wikipedia.org

Z formalnego punktu widzenia interpretacja ta stanowi przykład etymologii ludowej będącej w istocie grą słów umożliwiającą przytoczenie jakiejś innej tradycji i powiązanie jej z danym toponimem.

pl.wikipedia.org

Dwukropek jest znakiem zapowiadającym nową treść, np. przytoczenie czyjejś mowy, wymienianie terminów, tytułów, obcych zwrotów, wyliczenie osób lub przedmiotów, wprowadzonych zbiorowo – w formie ogólnej – w poprzedniej frazie.

pl.wikipedia.org