rozgoryczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [rozgorɨtʃeɲe] СУЩ. ср. высок.
- rozgoryczenie
- Verbitterung ж.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Z oboma tymi rolami łączy ofiarę poczucie frustracji, rozgoryczenia i silna chęć odreagowania.
pl.wikipedia.org Nie doczekał się jednak awansu, co napełniło go rozgoryczeniem.
pl.wikipedia.org W małżeństwach heteroseksualnych częściej pojawiają się napięcia, niezrozumienia i rozgoryczenie.
pl.wikipedia.org Wtedy też został poważnie ranny, a swoje rozgoryczenie i niechęć do idei rewolucyjnych przekazał synowi.
pl.wikipedia.org Rodzi się więc zniechęcenie, rozgoryczenie i poczucie niedosytu.
pl.wikipedia.org