Переводы „rozgraniczenie“ в словаре польско » немецкий

rozgraniczenie <род. ‑ia, мн. ‑ia> [rozgraɲitʃeɲe] СУЩ. ср. высок.

rozgraniczenie

Abgrenzung ж.

rozgraniczenie

Trennung[slinie] ж.

rozgraniczenie właściwości ЮРИД.

Kompetenzabgrenzung ж.

Примеры со словом rozgraniczenie

rozgraniczenie właściwości ЮРИД.

Kompetenzabgrenzung ж.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Na temat rozgraniczenia zielonkawego berylu od szmaragdu panują sprzeczne opinie, zwłaszcza że rozróżnienie ich gołym okiem nie jest możliwe.

pl.wikipedia.org

Nadal niejasna jest i wzbudza spory kwestia rozgraniczenia domostwa na część męską (andronitis) i żeńską (gynaikonitis, gynaikon).

pl.wikipedia.org

Actio finium regundorum – w prawie rzymskim, powództwo o uregulowanie granic między gruntami (o rozgraniczenie).

pl.wikipedia.org

Między mieszańcem (wielorasowcem) a kundlem istnieje wyraźne rozgraniczenie.

pl.wikipedia.org

Wielokrotnie wyznaczany był przez króla na komisarza do rozgraniczenia dóbr i sporów sąsiedzkich w starostwie przemyskim.

pl.wikipedia.org

Nie ma i być nie może matematycznie ścisłego rozgraniczenia obu tych pojęć.

pl.wikipedia.org

Istnieje wiele odmiennych rodzajów i technik wykonywania graffiti, których jasne rozgraniczenie nie zawsze jest możliwe.

pl.wikipedia.org