rozgraniczyć [rozgraɲitʃɨtɕ]
rozgraniczyć св. od rozgraniczać
I. rozgraniczać <‑cza; прош. вр. ‑aj, св. rozgraniczyć> [rozgraɲitʃatɕ] ГЛ. перех.
1. rozgraniczać (wytyczać granicę):
2. rozgraniczać (wyodrębniać):
II. rozgraniczać <‑cza; прош. вр. ‑aj, св. rozgraniczyć> [rozgraɲitʃatɕ] ГЛ. неперех. (być granicą)
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Należy natomiast rozgraniczyć pomiędzy software-defined storage gwarantującym dowolność doboru komponentów i tym przypisanym do hardware’u.
pl.wikipedia.org Gatunki bliźniacze zostały lepiej poznane z chwilą rozwoju nauk genetycznych, ponieważ genetyka pozwala jasno rozgraniczyć gatunek według sekwencji genomu.
pl.wikipedia.org Dylan nie zgodził się z tą interpretacją, mówiąc iż piosenka ta, to „jedyne słowa, jakie mogłem znaleźć, by rozgraniczyć życie od martwoty”.
pl.wikipedia.org Istnieje też odwrotna tendencja do różnicowania znaczeniowego synonimów – wyrazy synonimiczne mogą rozgraniczyć swoje cechy semantyczne wraz z ewolucją języka.
pl.wikipedia.org Zorganizował na nim anglosaską prowincję kościelną, rozgraniczył diecezje i wdrożył dyscyplinę zachodnią w zakresie administracji, obrzędów, kalendarza liturgicznego i studiów kościelnych.
pl.wikipedia.org