rozpuszczalnik <род. ‑a, мн. ‑i> [rospuʃtʃalɲik] СУЩ. м.
- rozpuszczalnik ХИМ., ТЕХН.
- Lösungsmittel ср.
- rozpuszczalnik ХИМ., ТЕХН.
- Lösemittel ср.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Bezbarwna ciecz o słabym zapachu, stosowana jako rozpuszczalnik (np. żywic).
pl.wikipedia.org Maksymalna wartość promienia domieszki zależy od promienia kul rozpuszczalnika i od kształtu luki.
pl.wikipedia.org DPPH jest dobrze rozpuszczalny w rozpuszczalnikach organicznych, zaś nierozpuszczalny w wodzie.
pl.wikipedia.org Wysalanie – zmniejszenie rozpuszczalności substancji rozproszonej (gazu lub ciała stałego) w roztworze na skutek dodania elektrolitu ulegającego w danym rozpuszczalniku dysocjacji.
pl.wikipedia.org Miesza się w dowolnym stosunku z wodą oraz wieloma rozpuszczalnikami organicznymi.
pl.wikipedia.org