Переводы „spójka“ в словаре польско » немецкий

spójka <род. ‑ki, мн. ‑ki> [spujka] СУЩ. ж. ЛИНГВ.

spójka

Kopula ж.

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

W języku łacińskim spójki występują między tematem a końcówką czasownika, między tematem a cechą czasową, lub między cechą czasową a końcówką.

pl.wikipedia.org

Spójka występuje też w niektórych wypadkach między końcówką a cechą czasową lub między tematem a cechą czasową.

pl.wikipedia.org

Funkcje spójki pełnią zawsze samogłoski i, e lub u.

pl.wikipedia.org

Spójka – termin używany w opisie gramatyki łaciny i greki klasycznej na oznaczenie samogłoski dodawanej do tematu czasownika przed końcówką fleksyjną.

pl.wikipedia.org

Między cechą -b a końcówkami rozpoczynającymi się na spółgłoskę występuje spójka -i (w trzeciej osobie pluralis -u), np. laudabo, laudabis, laudabit, laudabimus, laudabitis, laudabunt.

pl.wikipedia.org

Istnieją też przypadki, kiedy między tematem a końcówką następują dwie spójki po sobie.

pl.wikipedia.org

Należy zwrócić uwagę, że w drugiej osobie singularis spójka -i przechodzi w -e, a w trzeciej osobie pluralis w -u.

pl.wikipedia.org