Переводы „szlachcic“ в словаре польско » немецкий

szlachcic (-ianka) <род. ‑a, мн. ‑e> [ʃlaxtɕits] СУЩ. м. (ж.)

szlachcic (-ianka)

Ad[e]lige(r) mf

rodowity szlachcic

gebürtiger Ad[e]liger

Примеры со словом szlachcic

rodowity szlachcic

gebürtiger Ad[e]liger

szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie посл.

ob arm oder reich, alle sind gleich

Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)

польский

Pierwszymi szlachcicami byli rycerze, grupa uprzywilejowana i obdarzana przywilejami przez władców, jako główne ich oparcie w dążeniu do władzy i w jej utrzymywaniu.

pl.wikipedia.org

W trudnych wojennych czasach to tam w konkury uderzają młodzi przystojni szlachcice.

pl.wikipedia.org

Wprawdzie w popularnym mniemaniu „szlachcic na zagrodzie był równy wojewodzie”, ale był to raczej wyidealizowany obraz panujących stosunków społecznych.

pl.wikipedia.org

Wiemy na pewno, iż przeżywszy śmierć żony, natychmiast porzucił życie szlachcica i został zakonnikiem.

pl.wikipedia.org

Nieodłącznym i charakterystycznym elementem stroju szlachcica polskiego była także ozdobna szabla, zwana karabelą z rękojeścią ukształtowaną na wzór głowy orła.

pl.wikipedia.org

W 962 r. cesarz nadał herby wielu saskim szlachcicom.

pl.wikipedia.org

Jednakże został na tym czynie przyłapany przez pewnego szlachcica, który zapowiedział mu, iż osobiście go wychłoszcze, jeśli jeszcze raz go przyłapie w obecności tej damy.

pl.wikipedia.org