warczeć <‑czy; св. za‑ [lub ГЛ. warknąć]> [vartʃetɕ] неперех.
2. warczeć перенос. разг. (mówić opryskliwie) (człowiek):
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Gryzą, warczą i parskają na siebie, starając się zepchnąć z gałęzi rywala.
pl.wikipedia.org Nie występowała koprolalia, aczkolwiek część badanych warczała w odpowiedzi na głośne bodźce słuchowe.
pl.wikipedia.org Ojciec nie rozmawiał z dziewczynką, natomiast szczekał, warczał w jej obecności i bił ją, jeśli wydała jakikolwiek dźwięk.
pl.wikipedia.org Jeżeli pies się boi, szczerzy zęby, warczy, szczeka, próbuje atakować lub jest bardzo szczęśliwy, podekscytowany, skacze – odwrócenie się plecami spowoduje zmniejszenie strachu zwierzęcia.
pl.wikipedia.org Ich zdaniem, szczególną uwagę zwraca fakt, że stworzenie głośno warczy.
pl.wikipedia.org