Переводы „wykluć“ в словаре польско » немецкий

wykłuć [vɨkwutɕ] св., wykłuwać [vɨkwuvatɕ] <‑wa; прош. вр. ‑aj> ГЛ. перех.

1. wykłuć (wyłupać):

wykłuć oczy

ausstechen

ciemno, choć oko wykol

stockdunkel

kruk krukowi oka nie wykole посл.

eine Krähe ж. hackt der anderen kein Auge aus посл.

2. wykłuć (tatuować):

wykłuć

[ein]tätowieren

miał na ramionach wykłute inicjały

er hatte eintätowierte Initialen auf den Schultern

wykluć się [vɨklutɕ ɕe] св., wykluwać się [vɨkluvatɕ ɕe] <‑wa się> ГЛ. возвр. гл. высок.

1. wykluć się:

wykluć się (wydostawać się z jaja) (pisklę)

ausschlüpfen

2. wykluć się перенос.:

wykluć się (rodzić się) (pomysł)

entstehen

wykluć się (rodzić się) (pomysł)

sich вин. bilden