I. wyręczać <‑cza> [vɨrentʃatɕ], wyręczyć [vɨrentʃɨtɕ] св. ГЛ. перех. высок.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Podobnie rycerz w sporze z człowiekiem „niższego stanu” mógł wyręczyć się swoim poddanym.
pl.wikipedia.org W momencie, gdy czynność ta nie może zostać zrealizowana przez samego chorego, wyręczyć go może osoba pełnoletnia, wskazana przez pacjenta.
pl.wikipedia.org Shaniah wyręczyła w tej próbie siły swego ukochanego, niezdolnego do poświęcenia czyjegoś życia w imię miłości.
pl.wikipedia.org Niemcy zdawali sobie sprawę, że miejscowa ludność nie będzie w stanie wyręczyć ich w całkowitej eksterminacji społeczności żydowskich.
pl.wikipedia.org Ateńczycy, pomni na przekazaną im przez przodków pozycję, mają dać hasło do wspólnej wojny obronnej, a nie jak dotąd siedzieć bezczynnie i czekać, czy by ich nie wyręczy ktoś inny.
pl.wikipedia.org