zadośćuczynienie <род. ‑ia, мн. отсут. > [zadoɕtɕutʃɨɲeɲe] СУЩ. ср. высок.
- zadośćuczynienie
- Genugtuung ж.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- przysądzić za coś wysokie zadośćuczynienie
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Prawdziwy żal, rzeczywista chęć zadośćuczynienia, życie poświęcone modlitwie i służbie biednym i chorym sprawiły, że wszyscy widzieli w nim świętego.
pl.wikipedia.org Założyli bractwo religijne, które podejmowało zadośćuczynienie za życie i grzechy współbraci.
pl.wikipedia.org Rodziny ofiar nie otrzymały żadnego zadośćuczynienia finansowego i moralnego.
pl.wikipedia.org Kodeks określał osoby nie mające zdolności honorowej, a zatem nie mogące dochodzić zadośćuczynienia w postępowaniu honorowym.
pl.wikipedia.org Chłopka w ciąży szuka zadośćuczynienia w sądzie po tym, jak jej mąż zostaje kopnięty przez członka starszyzny wioski w pachwinę.
pl.wikipedia.org Поиск в словаре
- zadłużony
- zadłużyć
- zadni
- zadokumentować
- zadołować
- zadośćuczynienie
- zadowalać
- zadowalająco
- zadowalający
- zadowcipkować
- zadowolenie