zaplecze <род. ‑cza, мн. ‑cza> [zapletʃe] СУЩ. ср. обыч. lp
1. zaplecze (obszar, pomieszczenie na tyłach czegoś: sklepu, pracowni):
- zaplecze
- Hinterzimmer ср.
- zaplecze ТЕАТР.
- Backstage ж.
2. zaplecze (środki, instytucje pomocnicze):
- zaplecze
- Hilfsmittel ntpl
- zaplecze gospodarcze
-
- zaplecze naukowo-techniczne
-
- polityczne zaplecze partii
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.