zesłanie <род. ‑ia, мн. отсут. > [zeswaɲe] СУЩ. ср.
1. zesłanie (kara):
- zesłanie
- Verbannung ж.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Do zesłania przyczyniły się niepotwierdzone pogłoski o tym, że carewicza zamordował ktoś z obywateli miasta.
pl.wikipedia.org Wiosną 1946 roku uciekł z zesłania i zamieszkał w Łodzi.
pl.wikipedia.org Zakaz opuszczania miejsca zesłania był wówczas ściśle przestrzegany, podobnie jak i zakaz zatrudniania politycznych i religijnych zesłańców na stanowiskach ułatwiających egzystencję.
pl.wikipedia.org Nie było wówczas więzień etapowych, a stan dróg do miejsca zesłania był bardzo zły.
pl.wikipedia.org Został skazany na zesłanie do guberni irkuckiej, gdzie przebywał od 1865, izolowany i otoczony niechęcią przez innych zesłańców.
pl.wikipedia.org