fe̱i̱nd ПРИЛ. высок.
Kleinschreibung
→3.11der(die) Fe̱i̱nd (Fe̱i̱n·din) <-(e)s, -e>
1. ↔ Freund
2. (kein мн.) ВОЕН.
ạn·fein·den <feindest an, feindete an, hat angefeindet> ГЛ. с дополн.
das Fre̱u̱nd-Fe̱i̱nd-Den·ken
| ich | feinde | an |
|---|---|---|
| du | feindest | an |
| er/sie/es | feindet | an |
| wir | feinden | an |
| ihr | feindet | an |
| sie | feinden | an |
| ich | feindete | an |
|---|---|---|
| du | feindetest | an |
| er/sie/es | feindete | an |
| wir | feindeten | an |
| ihr | feindetet | an |
| sie | feindeten | an |
| ich | habe | angefeindet |
|---|---|---|
| du | hast | angefeindet |
| er/sie/es | hat | angefeindet |
| wir | haben | angefeindet |
| ihr | habt | angefeindet |
| sie | haben | angefeindet |
| ich | hatte | angefeindet |
|---|---|---|
| du | hattest | angefeindet |
| er/sie/es | hatte | angefeindet |
| wir | hatten | angefeindet |
| ihr | hattet | angefeindet |
| sie | hatten | angefeindet |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.