I. gronder [gʀɔ͂de] ГЛ. неперех.
1. gronder chien:
- gronder
-
3. gronder (être menaçant):
- gronder conflit:
-
- gronder irritation:
-
| je | gronde |
|---|---|
| tu | grondes |
| il/elle/on | gronde |
| nous | grondons |
| vous | grondez |
| ils/elles | grondent |
| je | grondais |
|---|---|
| tu | grondais |
| il/elle/on | grondait |
| nous | grondions |
| vous | grondiez |
| ils/elles | grondaient |
| je | grondai |
|---|---|
| tu | grondas |
| il/elle/on | gronda |
| nous | grondâmes |
| vous | grondâtes |
| ils/elles | grondèrent |
| je | gronderai |
|---|---|
| tu | gronderas |
| il/elle/on | grondera |
| nous | gronderons |
| vous | gronderez |
| ils/elles | gronderont |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.