der Ko̱t <-(e)s> мн. отсут. ≈ Exkrement
ko̱·ten ГЛ. без дополн. ЗООЛ. (von höheren Tieren )
- Kot ausscheiden
-
| ich | kote |
|---|---|
| du | kotest |
| er/sie/es | kotet |
| wir | koten |
| ihr | kotet |
| sie | koten |
| ich | kotete |
|---|---|
| du | kotetest |
| er/sie/es | kotete |
| wir | koteten |
| ihr | kotetet |
| sie | koteten |
| ich | habe | gekotet |
|---|---|---|
| du | hast | gekotet |
| er/sie/es | hat | gekotet |
| wir | haben | gekotet |
| ihr | habt | gekotet |
| sie | haben | gekotet |
| ich | hatte | gekotet |
|---|---|---|
| du | hattest | gekotet |
| er/sie/es | hatte | gekotet |
| wir | hatten | gekotet |
| ihr | hattet | gekotet |
| sie | hatten | gekotet |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.