ạb·wei·chend ПРИЛ.
I. ạb·wei·chen1 <weichst ab, weichte ab, hat/ist abgeweicht> ГЛ. с дополн. +haben
ạb·wei·chen2 <weichst ab, wich ab, ist abgewichen> ГЛ. без дополн. jd weicht (von etwas дат.) ab
| ich | weiche | ab |
|---|---|---|
| du | weichst | ab |
| er/sie/es | weicht | ab |
| wir | weichen | ab |
| ihr | weicht | ab |
| sie | weichen | ab |
| ich | wich | ab |
|---|---|---|
| du | wichst | ab |
| er/sie/es | wich | ab |
| wir | wichen | ab |
| ihr | wicht | ab |
| sie | wichen | ab |
| ich | bin | abgewichen |
|---|---|---|
| du | bist | abgewichen |
| er/sie/es | ist | abgewichen |
| wir | sind | abgewichen |
| ihr | seid | abgewichen |
| sie | sind | abgewichen |
| ich | war | abgewichen |
|---|---|---|
| du | warst | abgewichen |
| er/sie/es | war | abgewichen |
| wir | waren | abgewichen |
| ihr | wart | abgewichen |
| sie | waren | abgewichen |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.