kạrg <karger/kärger, am kargsten/am kärgsten> ПРИЛ.
1.
2. ≈ schmucklos
| ich | karge | 
|---|---|
| du | kargst | 
| er/sie/es | kargt | 
| wir | kargen | 
| ihr | kargt | 
| sie | kargen | 
| ich | kargte | 
|---|---|
| du | kargtest | 
| er/sie/es | kargte | 
| wir | kargten | 
| ihr | kargtet | 
| sie | kargten | 
| ich | habe | gekargt | 
|---|---|---|
| du | hast | gekargt | 
| er/sie/es | hat | gekargt | 
| wir | haben | gekargt | 
| ihr | habt | gekargt | 
| sie | haben | gekargt | 
| ich | hatte | gekargt | 
|---|---|---|
| du | hattest | gekargt | 
| er/sie/es | hatte | gekargt | 
| wir | hatten | gekargt | 
| ihr | hattet | gekargt | 
| sie | hatten | gekargt | 
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.