I. consentir [konsen̩ˈtir] неправ. como sentir ГЛ. неперех.
| yo | consiento |
|---|---|
| tú | consientes |
| él/ella/usted | consiente |
| nosotros/nosotras | consentimos |
| vosotros/vosotras | consentís |
| ellos/ellas/ustedes | consienten |
| yo | consentía |
|---|---|
| tú | consentías |
| él/ella/usted | consentía |
| nosotros/nosotras | consentíamos |
| vosotros/vosotras | consentíais |
| ellos/ellas/ustedes | consentían |
| yo | consentí |
|---|---|
| tú | consentiste |
| él/ella/usted | consintió |
| nosotros/nosotras | consentimos |
| vosotros/vosotras | consentisteis |
| ellos/ellas/ustedes | consintieron |
| yo | consentiré |
|---|---|
| tú | consentirás |
| él/ella/usted | consentirá |
| nosotros/nosotras | consentiremos |
| vosotros/vosotras | consentiréis |
| ellos/ellas/ustedes | consentirán |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.