col-locuplētō <locuplētāre> Ter.
- collocupleto
-
| collocuplētō |
|---|
| collocuplētās |
| collocuplētat |
| collocuplētāmus |
| collocuplētātis |
| collocuplētant |
| collocuplētem |
|---|
| collocuplētēs |
| collocuplētet |
| collocuplētēmus |
| collocuplētētis |
| collocuplētent |
| collocuplētābam |
|---|
| collocuplētābās |
| collocuplētābat |
| collocuplētābāmus |
| collocuplētābātis |
| collocuplētābant |
| collocuplētārem |
|---|
| collocuplētārēs |
| collocuplētāret |
| collocuplētārēmus |
| collocuplētārētis |
| collocuplētārent |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.