I. er·ben [ˈɛrbn̩] ГЛ. перех.
Er·be (Er·bin) <-n, -n> [ˈɛrbə, ˈɛrbɪn, мн. ˈɛrbn̩] СУЩ. м. (ж.) ЮРИД.
Er·be (Er·bin) <-n, -n> [ˈɛrbə, ˈɛrbɪn, мн. ˈɛrbn̩] СУЩ. м. (ж.) ЮРИД.
-
- erben
| ich | erbe |
|---|---|
| du | erbst |
| er/sie/es | erbt |
| wir | erben |
| ihr | erbt |
| sie | erben |
| ich | erbte |
|---|---|
| du | erbtest |
| er/sie/es | erbte |
| wir | erbten |
| ihr | erbtet |
| sie | erbten |
| ich | habe | geerbt |
|---|---|---|
| du | hast | geerbt |
| er/sie/es | hat | geerbt |
| wir | haben | geerbt |
| ihr | habt | geerbt |
| sie | haben | geerbt |
| ich | hatte | geerbt |
|---|---|---|
| du | hattest | geerbt |
| er/sie/es | hatte | geerbt |
| wir | hatten | geerbt |
| ihr | hattet | geerbt |
| sie | hatten | geerbt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.