willigen +haben ГЛ. intr
- willigen
-
I. willig ПРИЛ.
II. willig НАРЕЧ.
| ich | willige |
|---|---|
| du | willigst |
| er/sie/es | willigt |
| wir | willigen |
| ihr | willigt |
| sie | willigen |
| ich | willigte |
|---|---|
| du | willigtest |
| er/sie/es | willigte |
| wir | willigten |
| ihr | willigtet |
| sie | willigten |
| ich | habe | gewilligt |
|---|---|---|
| du | hast | gewilligt |
| er/sie/es | hat | gewilligt |
| wir | haben | gewilligt |
| ihr | habt | gewilligt |
| sie | haben | gewilligt |
| ich | hatte | gewilligt |
|---|---|---|
| du | hattest | gewilligt |
| er/sie/es | hatte | gewilligt |
| wir | hatten | gewilligt |
| ihr | hattet | gewilligt |
| sie | hatten | gewilligt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.