I. irren [ˈɪrən] ГЛ. возвр. гл.
Irre(r) <-n, -n> СУЩ. м. o ж. разг.
irre [ˈɪr(ə)] ПРИЛ.
2. irre (geistesgestört):
3. irre разг. (toll):
| ich | irre |
|---|---|
| du | irrst |
| er/sie/es | irrt |
| wir | irren |
| ihr | irrt |
| sie | irren |
| ich | irrte |
|---|---|
| du | irrtest |
| er/sie/es | irrte |
| wir | irrten |
| ihr | irrtet |
| sie | irrten |
| ich | bin | geirrt |
|---|---|---|
| du | bist | geirrt |
| er/sie/es | ist | geirrt |
| wir | sind | geirrt |
| ihr | seid | geirrt |
| sie | sind | geirrt |
| ich | war | geirrt |
|---|---|---|
| du | warst | geirrt |
| er/sie/es | war | geirrt |
| wir | waren | geirrt |
| ihr | wart | geirrt |
| sie | waren | geirrt |
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.