przytoczyć
przytoczyć св. of przytaczać
przytaczać <св. przytoczyć> ГЛ. перех.
1. przytaczać fragment, wypowiedź:
2. przytaczać argument, dowody:
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Łącznie Gelliusz przytoczył aż 275 autorów greckich oraz rzymskich.
pl.wikipedia.org Ustrój tej poleis przytoczył nie tylko jako przykład wzorowych badań filozoficznych, ale i obraz oparty na racjonalnych przesłankach komparatystyki polityczno-prawnej.
pl.wikipedia.org Lord przytoczył wówczas wszystkie zbrodnie swojej bratowej mówiąc, że ma nie dowody.
pl.wikipedia.org Z lat 1184–1231 można przytoczyć bardzo niewiele przykładów działania inkwizycji biskupiej w praktyce.
pl.wikipedia.org Na poparcie swej tezy podobieństwa języka litewskiego do łaciny przytoczył listę 74 słów podobnych w obu językach.
pl.wikipedia.org