charakter <род. -ru> СУЩ. м.
1. charakter (usposobienie):
2. charakter (forma):
3. charakter (właściwość):
4. charakter ЛИТ., ТЕАТР.:
- czarny charakter
- antagonista м. и ж.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Wnętrze dworu zachowało swój pierwotny naturalny charakter zamożnego domu polskiego ze zbiorami malarstwa i innych dzieł sztuki, z meblami, sprzętami oraz przedmiotami „codziennego użytku”.
pl.wikipedia.org Mimo napływu dużej liczby ludności niemieckiej ziemia lubawska zachowała swój polski charakter.
pl.wikipedia.org Pod koniec lat 40. przyjął doktrynę realizmu socjalistycznego wykonując portrety przywódców ruchu robotniczego oraz szereg prac o charakterze propagandowym.
pl.wikipedia.org Hrabstwo ma w przeważającej części charakter wiejski, a istotną rolę w jego gospodarce odgrywa rolnictwo.
pl.wikipedia.org Twierdzi, że artysta kształtowany jest przez otoczenie, istotny wpływ ma charakter epoki w jakiej tworzy.
pl.wikipedia.org