bakalaureat <род. ‑u, мн. ‑y> [bakalawreat] СУЩ. м. УНИВЕР.
- bakalaureat
- Bakkalaureat ср.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Uzyskał bakalaureat w 1963 i licencjat w 1966, zaś w 1968 stopień naukowy doktora w zakresie sanskrytu i indoeuropejskiego językoznawstwa porównawczego.
pl.wikipedia.org W 1755 uzyskał bakalaureat i podjął pracę jako nauczyciel w szkole.
pl.wikipedia.org Bakalaureat otrzymał w 1880, a magisterium w 1889.
pl.wikipedia.org Najpierw studiował na wydziale sztuk wyzwolonych, gdzie w 1620 otrzymał bakalaureat.
pl.wikipedia.org Uzyskała bakalaureat magna cum laude i zdobyła znajomość kilku języków.
pl.wikipedia.org Поиск в словаре
- bajroniczny
- bajronizm
- bajronowski
- bajt
- bajtlować
- bakalaureat
- bakalie
- bakaliowy
- bakałarz
- bakburta
- bakcyl