brodacz <род. ‑a, мн. ‑e> [brodatʃ] СУЩ. м.
1. brodacz (brodaty mężczyzna):
- brodacz
- Bärtiger м.
- brodacz
- Bartträger м.
2. brodacz (rasa psów):
- brodacz monachijski
- Schnauzer м.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- brodacz monachijski
- Schnauzer м.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Drzymy i złotopióry mają smukłe ciało, prosty dziób o hakowatym końcu, krótkie skrzydła i długi ogon, brodacze, miodowody, tukany i dzięciołowate są natomiast krępymi zwierzętami z silnym, potężnym dziobem.
pl.wikipedia.org Nie jest typowym wikingiem - groźnym wojownikiem, lecz dobrodusznym i życzliwym brodaczem, który każdemu śpieszy z pomocą.
pl.wikipedia.org Ludzie nieznający się na rasach kur mylą go z brodaczem antwerpskim.
pl.wikipedia.org Barbuta (wł. barbuto - brodacz) – późnogotycki włoski hełm.
pl.wikipedia.org Mikołaj – gruby brodacz rozdający prezenty.
pl.wikipedia.org