diakon <род. ‑a, мн. ‑i> [djakon] СУЩ. м. РЕЛИГ.
- diakon
- Diakon(in) м. (ж.)
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Katechizowanie jest w pierwszej kolejności zadaniem osób do tego powołanych: biskupów, kapłanów, diakonów oraz specjalnie ustanowionych katechetów świeckich.
pl.wikipedia.org W październiku 1941 został (jako mężczyzna żonaty) wyświęcony na diakona, zaś w marcu roku następnego – na kapłana.
pl.wikipedia.org W związku ze zmniejszającą się wskutek asymilacji i germanizacji ilością parafian, 1808 zniesiono stanowisko diakona, po 1821 zawieszono działalność polskiej szkoły.
pl.wikipedia.org Obecnie większość tych czynności sprawują świeccy – ministranci, lektorzy i akolici lub po prostu diakoni albo koncelebrujący kapłani.
pl.wikipedia.org W 1946 został wyświęcony na diakona; Święcenia kapłańskie przyjął rok później.
pl.wikipedia.org