element <род. ‑u, мн. ‑y> [element] СУЩ. м.
1. element:
- element (część)
- Element ср.
- element (część)
- Komponente ж.
- element (część)
- Einzelteil ср.
- dodatkowy element [konstrukcyjny]
- Zusatzbauteil ср.
- element betonowy prefabrykowany
- Betonfertigteil ср.
- element graficzny ИНФОРМ.
- Bildelement ср.
- element ryzyka
- Risikofaktor м.
- element składowy
- Bestandteil м.
- element wyposażenia
- Zubehörteil ср.
2. element (grupa ludzi):
- element
- Elemente ntpl
- element przestępczy
-
3. element мн. (podstawy):
4. element ФИЛОС.:
- element
- Element ср.
- element
- Urstoff м.
5. element МАТЕМ.:
- element
- Element ср.
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- element wyróżniający
- element dekoracyjny
- dekoratives Element ср.
- element toczny
- Rollelement ср.
- element kompozycyjny
- kompositorisches Element ср.
- element ferromagnetyczny
- ferromagnetisches Element ср.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
W przeciwieństwie do współczesnej koncepcji pierwiastka, starożytne elementy, nie były uznawane za „najbardziej podstawowe substancje, które mogą zostać wyizolowane i oczyszczone”.
pl.wikipedia.org Nośnikiem ukrytych informacji mogą być m.in. próbki głosu, elementy nagłówków protokołów.
pl.wikipedia.org Lusterko wsteczne – element wyposażenia pojazdu ułatwiający kierowcy obserwację przestrzeni z tyłu i z boków pojazdu.
pl.wikipedia.org Po umieszczeniu elementów elektronicznych na swoich miejscach płytę i elementy na niej rozgrzewa się gorącym powietrzem lub promiennikiem podczerwieni.
pl.wikipedia.org W okresie schyłkowym pojawiają się elementy charakterystyczne dla renesansu.
pl.wikipedia.org