iść <idzie; прош. вр. idź> [iɕtɕ] ГЛ. неперех.
1. iść (maszerować):
3. iść (postępować w jakiś sposób):
4. iść (zagłębiać się):
- iść
-
5. iść:
- iść (funkcjonować) (maszyna, mechanizm)
-
- iść (funkcjonować) (maszyna, mechanizm)
-
6. iść (nadchodzić):
8. iść:
10. iść (być przeznaczonym):
11. iść:
12. iść (występować w określonej kolejności):
13. iść разг. (chodzić o):
14. iść разг.:
iść po bandzie
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Jeśli szale wagi były wyrównane, zmarły nie mógł od razu iść do krainy umarłych.
pl.wikipedia.org Hypsibates: gr. ὑψι hupsi „na górze, wysoki”; βατης batēs „biegacz”, od βατεω bateō „biegać”, od βαινω bainō „iść”.
pl.wikipedia.org Rygoryzm (z łac. rigor – sztywność) – w teologii moralnej system etyczny głoszący, że przy stosowaniu norm moralnych do konkretnych przypadków należy iść za opinią pewną lub przynajmniej prawie pewną.
pl.wikipedia.org Znaki te reprezentują odpowiednio morfemy: „lecieć”; „iść, zmierzać ku, udawać się do”; „maszyna”.
pl.wikipedia.org Ozdrowiał, dopiero gdy ojciec zezwolił mu iść spróbować szczęścia.
pl.wikipedia.org