idiolekt <род. ‑u, мн. ‑y> [idjolekt] СУЩ. м. ЛИНГВ.
- idiolekt
- Idiolekt м.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
No example sentences available
Try a different entry
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Na idiolekt mogą się składać zarówno środki znane biernie, jak i używane aktywnie.
pl.wikipedia.org Szczególnie znaczenie idiolektowi jako przedmiotowi badań przypisywali młodogramatycy.
pl.wikipedia.org Język osobniczy odgrywa ważną rolę w dialektologii, która często uznaje idiolekty poszczególnych użytkowników za punkt wyjścia do opisu jakiejś gwary.
pl.wikipedia.org Idiolekt może być nieświadomy, ale bywa też efektem celowych zabiegów mówiącego, np. w celu zdystansowania się od otoczenia.
pl.wikipedia.org Idiolekt (gr. ἴδιος idios „własny, swoisty” + λέξις leksis „mowa”), język osobniczy – odmiana mowy właściwa dla danego użytkownika języka w danym okresie jego rozwoju, tzw. „indywidualny dialekt”.
pl.wikipedia.org