indywiduum <мн. ‑dua, род. мн. ‑duów> [indɨviduum] СУЩ. ср. неизм. в ед.
1. indywiduum (osobnik):
- indywiduum
- Individuum ср.
2. indywiduum уничиж. (podejrzany typ):
- indywiduum
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Po kilkunastu latach jej harfiarskich przyjaciół zaczęło mordować tajemnicze indywiduum.
pl.wikipedia.org Na przestrzeni minionych wieków kabała była zajęciem niedużej grupy wybranych indywiduów.
pl.wikipedia.org Osadzał go na chrześcijaństwie, które jego zdaniem jako jedyne przyznaje indywiduum miejsce niezastąpione.
pl.wikipedia.org Antropologia kulturowa to dziedzina antropologii zajmująca się człowiekiem traktowanym jako indywiduum, jednostka ukształtowana przez społeczeństwo i twórca kultury.
pl.wikipedia.org Indywidua chemiczne tworzące supercząsteczkę często nazywa się: receptorem molekularnym (tzw. gospodarz) i substratem (tzw. gość).
pl.wikipedia.org