kliniec <род. klińca, мн. klińce> [kliɲets] СУЩ. м.
1. kliniec АРХИТ.:
- kliniec
- Keilstein м.
- kliniec
- Bogenstein м.
2. kliniec (kruszywo):
- kliniec
- Splitt м.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
No example sentences available
Try a different entry
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
W środkowej części łuku zabudowany jest kliniec szczytowy – zwornik.
pl.wikipedia.org Najniżej usytuowany kliniec w łuku lub sklepieniu nazywa się nasadowym, natomiast kliniec szczytowy, środkowy – zwornikiem.
pl.wikipedia.org Fasada zachodnia z granitowym portalem o dwuuskokowych ościeżach wykonanych z dokładnie spasowanych kwadr i klińców granitowych.
pl.wikipedia.org Budynek posiada arkadowy portal, ułożony z płyt ze sztucznego kamienia, imitujących klińce.
pl.wikipedia.org Brama jest sklepiona łukiem półkolistym z dużymi klińcami.
pl.wikipedia.org