kolektyw <род. ‑u, мн. ‑y> [kolektɨf] СУЩ. м.
1. kolektyw (grupa osób):
- kolektyw
- Kollektiv ср.
- kolektyw
-
2. kolektyw (soczewka):
- kolektyw
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Już na sesji z 27 czerwca uchwalono ustawę o kierowaniu przedsiębiorstwami państwowymi przez kolektywy składające się z robotników.
pl.wikipedia.org Prawo wystawienia kandydatów na deputowanych mają organizacje społeczne, kolektywy pracownicze i inni obywatele.
pl.wikipedia.org Organizowane przez ochotnicze kolektywy studenckie, uczestnicy tych inicjatyw eksperymentują z procesem uczenia się, ale nie mają na celu zastąpienia tradycyjnego uniwersytetu.
pl.wikipedia.org W przekroju całego sezonu drużyna nie stanowiła jednak monolitu, nie było zgranego kolektywu, powstawały w zespole różnego rodzaju konflikty, brakowało również umiejętności czysto piłkarskich.
pl.wikipedia.org Itoa (polski kolektyw grający muzykę elektroniczną) stworzyli własną interpretację utworu.
pl.wikipedia.org