komplement <род. ‑u, мн. ‑y> [komplement] СУЩ. м.
1. komplement (pochwała):
2. komplement (uzupełnianie):
- komplement БИОЛ., ХИМ., ЛИНГВ., МЕД., МАТЕМ.
- Ergänzung ж.
- komplement БИОЛ., ХИМ., ЛИНГВ., МЕД., МАТЕМ.
- Komplement ср.
PONS OpenDictДобавить статью
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры из словаря PONS (редакционная проверка)
- banalny komplement
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Albert był też aktywny na arenie międzynarodowej, choć nie lubił komplementów dotyczących swojej postawy w czasie wojny.
pl.wikipedia.org Zagadnął także młodą dziewczynę i zaczął prawić jej komplementy.
pl.wikipedia.org Morsztyn w swoich erotykach korzystał z kontrastów wynikających z przejścia od wzniosłości do potoczności czy od rozbudowanych, opartych na koncepcie komplementów do żartów i złośliwości.
pl.wikipedia.org Zakończenie wypowiedzi pozytywnym komentarzem, komplementem, docenieniem wysiłków, czy przypomnieniem o silnych stronach osoby jest dużą motywacją do zrobienia czegoś jeszcze.
pl.wikipedia.org Analizując ten sonet w kontekście dwóch poprzednich, nie można wykluczyć, że sonety 127 i 128 są fałszywymi komplementami trawionego żądzą mężczyzny.
pl.wikipedia.org