krajowiec <род. ‑wca, мн. ‑wcy> [krajovjets] СУЩ. м.
- krajowiec
-
- krajowiec
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Japończycy administrowali wyspami od 1914 do września 1945 roku, wywierając silny wpływ na zwyczaje krajowców i ich kulturę.
pl.wikipedia.org Nazwa wywodzi się z łacińskiego określenia indigenatio oznaczającego obywatelstwo i pochodzi od terminu indigena – krajowiec, tubylec; krajowy, swojski.
pl.wikipedia.org W 1948 wstąpił w szeregi gwardii kolonialnej, awansując ostatecznie do stopnia kaprala, najwyższego stopnia nadawanego w tej formacji krajowcom.
pl.wikipedia.org Jest nadawane małżonkom głów państw lub rządów, krajowcom i cudzoziemcom.
pl.wikipedia.org Pod koniec życia otrzymał jeszcze jeden cios: jego plantacja została zrujnowana podczas powstania krajowców, a nowi władcy wyspy zakwestionowali jego prawo własności.
pl.wikipedia.org