modus <род. ‑u, мн. отсут. > [modus] СУЩ. м.
1. modus ФИЛОС.:
- modus
- Modus м.
2. modus МУЗ. (skala):
- modus
- Modus м.
modus vivendi [moduz vivendi] СУЩ. м. неизм.
2. modus vivendi ЮРИД.:
- modus vivendi
-
PONS OpenDict
Вы хотите добавить слова, фразы или переводы?
Пожалуйста, отправьте нам новый словарный запись для PONS OpenDict. Внесенные предложения проверяются редакцией PONS и соответствующим образом включаются в результаты.
Примеры предложений недоступны
Попробуй ввести другую запись.
Одноязычные примеры (не проверены редакцией PONS)
Modus tollendo ponens (sposób potwierdzający przez zaprzeczenie) – tautologia rachunku zdań i analogiczny schemat wnioskowania dedukcyjnego.
pl.wikipedia.org W języku łacińskim występują trzy rodzaje zdań warunkowych (nazywanych w niektórych gramatykach okresami): modus realis (okres warunkowy rzeczywisty), modus irrealis (okres warunkowy nierzeczywisty) oraz modus potentialis (okres warunkowy możliwy).
pl.wikipedia.org Pseudonim zabójcy wziął się z jego modus operandi - sprawca atakował swe ofiary siekierą.
pl.wikipedia.org Stosowano jednoszpaltowy układ tekstu dla tekstów świeckich, dwuszpaltowy dla tekstów liturgicznych i prawniczych i modus modernus dla naukowych.
pl.wikipedia.org Występujący w języku praindoeuropejskim tryb życzący ((modus) optativus) zanikł w języku łacińskim prawie całkowicie i nie istnieje jako kategoria gramatyczna, a jego funkcje przejął coniunctivus.
pl.wikipedia.org